Dinsdag 7 juli is een vrije dag in Tanzania. Wel is de stad gewoon open en ga ik met een paar andere meiden naar de markjes. Het is erg slecht weer vandaag, koud en regen. Dat had ik echt niet gedacht in Nederland! Ik dacht het is lekker warm in Tanzania, dus heb ik voornamelijk korte broeken en shirtjes meegenomen. Ik heb geen eens een jas meegenomen, terwijl de rest een regenjas aan heeft.

We gaan met een pici pici naar de stad. Je gaat dan achterop een motor. Dit is de eerste keer dat ik zo naar de stad ga.

Hij gaat hard! Scheurt tussen de auto's door, rijdt tegen het verkeer in om weer terug te gaan naar de goede baan als er een auto aankomt. Volgende keer loop ik wel weer bedenk ik nog..

Maar we zijn er gauw, en het kost niet veel (ongeveer €0,75).

In Arusha zijn veel markten, een souvenirs markt, groente markt maar ook een hele grote 2e hands markt. Hier kom ik een regenjas tegen! Hij ziet er nog prima uit dus die neem ik mee! Ik trek hem gelijk aan want het regent nog steeds. De wegen zijn erg modderig en mijn schoenen zien er niet uit! Dus een paar donkere 2e hands all stars zijn ook mooi meegenomen! Allebei voor een prikkie!

De weg naar de lodge is een glijbaan van modder.

Helaas is door de vrije dag mijn werkvisum nog niet klaar.

Hierdoor moet ik nog een extra dag wachten.

De woensdag vermaak ik me met een wandelingetje naar de kerk op de heuvel, lijkt me leuk om zondag ochtend een dienst bij te wonen.

En verder een heerlijke zonnige relaxte dag!

Donderdag kan ik dan eindelijk naar de Baraa primary school!

Aangekomen bij de school mag ik vandaag meelopen bij de kleuterklas (leeftijd 4 tot 7 jaar).

Wanneer ik het lokaal binnen kom staan alle kinderen op en roepen 'Hello teacher'. Erg schattig!

Ik schrik alleen wel van de hoeveelheid kinderen, er zitten maarliefst 137 kinderen in 1 lokaal!! Dat dat alleen al past!!

Ze zitten met 4 of 5 op een ouderwets schoolbankjes (dat gemaakt is voor 2 kinderen).

Er zijn 2 leerkrachten aanwezig in de klas. Ze zijn op dat moment bezig met het nakijken van schriftjes.

Er staan een paar rekensommen en een schrijftekstje op het bord die de kinderen moeten overschrijven in hun schrift.

De jongste kinderen moeten een tel opdracht doen, er staan plaatjes op het bord die ze over moeten tekenen en erachter moeten schrijven hoeveel het er zijn.

Heel veel kinderen kunnen dit echter niet, omdat ze de plaatjes niet kunnen natekenen (is ook erg moeilijk voor kinderen van 4 en 5!). Ik zie dat de leerkracht dit voor veel kinderen doet.

Wanneer ik een rondje loop zie ik ook dat heel veel kinderen helemaal niks aan het doen zijn, ze hebben geen schrift voor zich, of er staat niks in.

Ongeveer 70% van de kinderen doet helemaal niks!

De andere kinderen lopen naar de de leerkracht, en die tekent de plaatjes in hun schrift zodat ze ze zelf kunnen tellen.

Ik besluit hier maar mee te gaan ondersteunen. Ik denk dat ik wel voor 60 kinderen de plaatjes in hun schrift getekend heb!

De leerkracht telefoneert ondertussen regelmatig, loopt de klas uit...

Dit gaat zo door tot 11.30 uur.

De jongste kinderen hebben nu in totaal 5 telopdrachten gemaakt, de iets oudere kinderen hebben 8 rekensommen gemaakt en een stukje tekst overgeschreven.

"Een hele nuttige 3,5 uur."

Ze hebben amper buiten gespeeld en mogen alleen maar het werk maken. Als je eerder klaar bent heb je pech en moet je wachten tot het lunchtijd is.

Wel wordt me verteld dat ze morgen de kinderen wel opsplitsen, zodat er 'maar' 68 per klas zijn.

De kinderen die niet voor de lunch betaald hebben moeten naar huis, dit zijn er een hele hoop! Terwijl een lunch €3,00 voor de hele maand kost. Vaak kunnen de ouders dit niet betalen.

De andere kinderen die het wel betaald hebben komen met een zelf meegebrachte beker een krijgen daar pap in.

Al met al best een indrukwekkende ochtend!

's Middags wordt gevraagd of ik en en Art-les wil geven. Dit is een naschoolse activiteit, eigenlijk een knutsel-les. Samen met een Belgse mevrouw bereiden we een knutsel activiteit voor. De kinderen zijn niet gewend om te knippen en plakken. Dus moet het een eenvoudige opdracht zijn. We maken een verjaardagstaart van papier.

Er staan heel veel kinderen voor de deur te springen die allemaal mee willen doen met de Art les. Hier moeten we er 20 uit kiezen die we binnen laten.

Het is lastig uitleggen wat we met de kinderen willen maken omdat ze geen Engels verstaan. Ik heb een paar zinnen in Swahili opgezocht om duidelijk te maken wat ze moeten doen.

Uiteindelijk snapt (bijna) iedereen het. De kinderen genieten van het knutselen! Ze zijn heel stil en rustig, heel anders dan in Nederland. Ze praten bijna niet, omdat ze het zo leuk vinden en bang zijn dat ze anders niet meer mogen komen.

Wanneer ik rond ga met een bak met stiften en vertel dat ze er ook wel 2 mogen pakken ipv 1 stift, zijn ze heel blij en ook verbaasd. 2 stiften?!

Dit is een hele dankbare activiteit die ik 2 keer in de week ga geven.

Terug bij de lodge is het altijd gezellig. Verhalen uitwisselen met elkaar en 's avonds nog wat drinken met z'n alle.

Vrijdag zijn de kinderen gelukkig wel opgedeeld in twee klassen. Ik ga helpen bij de jongste klas.

Het scheelt al dat er niet zoveel kinderen in een klas zijn. Ze moeten weer sommetjes maken die op het bord staan.

Gelukkig zijn nu wel bijna alle kinderen ermee bezig.

Om 10 uur zijn wel een aantal kinderen al met het werk klaar, die nu moeten wachten tot half 12.

Dus ik vraag aan Margaret (de teacher) of het goed is als ik wat puzzels pak voor de kinderen die klaar zijn. Dat vindt ze een leuk idee.

Er is namelijk wel heel veel materiaal, maar de leerkrachten pakken dit niet. Zo mogen ze bijvoorbeeld ook kopiëren, maar dit doen ze niet. Ze zijn erg gewend aan hun manier van lesgeven, niet iedereen staat open voor verandering.

De puzzels mogen de kinderen niet aan hun tafel maken, omdat ze dan misschien puzzelstukjes in hun tas stoppen, om mee te nemen.

Wel mogen ze de puzzels op de grond vooraan in de klas maken. Dit is ook al heel leuk. Ze puzzelen nooit, dus moeten eerst uitvinden wat puzzelen is, maar ze genieten ervan! En nog leerzaam ook!

Er kunnen ongeveer 20 kinderen tegelijk puzzelen, de andere kinderen maken hun werk af. Maar al gauw heeft iedereen zijn werk af en zit toe te kijken hoe de 20 anderen aan het puzzelen zijn. En er is nog een uur te gaan....

De puzzelstukken gaan allemaal door elkaar, omdat de kinderen het puzzelen nog niet zo goed begrijpen moet ik alle stukjes per puzzel bij elkaar zoeken en weer in elkaar zetten. Nog een hele klus! Daar had ik niet van te voren over nagedacht! Gelukkig helpt Margaret me wel. Maar zelfs de volwassenen in Tanzania kunnen niet zo goed puzzelen, tegen de tijd dat ik alle puzzels heb gedaan is zij nog met de eerste puzzel bezig. Wanneer ik haar hiermee help is ze heel verbaasd hoe snel ik de (alfabet) puzzel kan maken.

Vanmiddag om 12 uur gaat ze een lesplan voor volgende week maken. Ik vraag of ik daarbij mag zijn, dat vindt ze goed. Ze zou me komen ophalen.

Dit wordt uiteindelijk 14.30 uur, en toen had ze nog steeds geen plan gemaakt.

Samen met Margaret maak ik een programma voor maandag. Rekenen, schrijven, art, lezen. We zoeken wat kopieerbladen uit, zodat ze ook wat te doen hebben als ze klaar zijn.

Ik heb wel het idee dat ze het voor mij doet en nog niet echt het nut ervan inziet.

Onderweg terug ga ik nog langs de supermarkt. Wanneer ik bij het eind station van de dala dala kom weet ik niet meer de weg naar de supermarkt. Ik herken de straat niet, en heb geen idee welke kant ik op moet lopen. Gelukkig komt het meisje met wie ik in de dala dala heb gesproken op me af en vraagt waar ik heen moet, ze wil me wel naar de supermarkt brengen. De mensen zijn hier erg vriendelijk! Eenmaal bij de supermarkt kom ik niet meer van haar af! Ze wil niet naar huis en loopt met me mee door de supermarkt. Heel ongemakkelijk! Ik wacht op het punt dat ze iets van me wil hebben.. Bij de kassa vraagt ze of ze wat kauwgum mag van 400 schilling (= €0,20). Dat mag natuurlijk wel van me, ze pakt haar kans en vraagt of ze ook een zak chocolade mag, dat gaat me net iets te ver. Haha!

Nu gaat ze gelukkig wel naar huis.

Ik neem een pici pici terug. Hij blijkt de weg niet te weten, dus wijs ik de weg. Wanneer hij eenmaal doorheeft waar ik naar toe wil, wil hij meer dan de afgesproken prijs. Als ik hier niet mee akkoord ga wordt ik langs de weg afgezet en kan ik verder lopen.

Niet heel erg, want zo ver hoef ik niet meer.

Ook tijdens de wandeling wordt ik weer vergezeld door een local.

Altijd gezellig op straat.

Zaterdag gaan we met een grote groep een fietstocht maken bij lake Mayaro. Het is 2 uur rijden. We hebben een auto gehuurd met z'n alle. Onderweg komen we best veel lokale hutjes tegen waar stammen nog heel traditioneel wonen.

We zien langs de kant van de weg jongeren lopen in zwarte gewaden met witte verf op hun gezicht, het ziet er heel eng uit. Maar deze tieners van 14 jaar (zowel jongens als meisjes) zijn besneden en moeten een paar maanden zelfstandig zien te overleven. Ze krijgen 5 geiten mee van hun stam. Na een paar maanden mogen ze terugkomen bij de stam en zijn ze volwassen. Als ze dit niet doen worden ze verstoten. Dat dit nog steeds gebeurt, en zo dicht bij de grote stad!!

Aangekomen krijgen we een mountainbike en fietsen we door lokale dorpjes en naar een prachtig meer! De natuur is erg mooi, uitgestrekte vlaktes met een meer in de verte. Mensen die kuddes koeien en schapen hoeden.

Bij het meer zijn veel flamingo's en pelikanen.

Veel mooie foto's genomen!

Zondag een heerlijke relax dag. Het weer is gelukkig weer wat zonniger.

's Ochtend gaan we naar een kerk dienst. Er is een leuk koor, dat lekker swingt. En wanneer de dominee spreekt wordt er veel gelachen. Hij maakt allemaal grapjes. Helaas verstaan we het niet omdat het in Swahili is. De dienst is heel anders, er wordt gejuicht en 'amen' geroepen. Het is heel vrolijk.

's Avonds hebben we een barbecue met een grote groep van 25 man. Dus dat belooft erg gezellig en te worden!

Groetjes,

Jolien